به نام خدا آیا این زندگی کردن ما تو دنیا همیشگیه؟ آیا من وتو تا ابد قراره که تو این جهان به اصطلاح پهناور باقی باشیم؟معنی این سوالها اینه که این بدن آبی- خاکی ما آیا همیشه خواهد توانست که به حیات خودش تو دنیا ادامه بده؟؟؟تا اینجاکه فکر نمیکنم کسی با من هم نظر نباشه !؟ آره اینکه همه مون یه روزی خواهیم مرد توش حرفی نیست .این بدن ما هم طوری ساخته نشده که بتونه در مقابل فرسوده شدن وپیر شدن مقاومت بکنه امروز یافردا مرگ سراغ همه مون خواهد اومد فقط چیز مهم اینه که ما چه جوری میخوایم با این قضیه برخود بکنیم... .آیا با مردن همه چیز تموم میشه ؟آیا فرقی نمیکنه که من توی زندگیم چه جوری عمل کرده باشم ؟ آیا منی که تو اینترنت سراغ لذت جنسی رفته باشم با منی که رضای خدای خودم رو دنبال کرده باشم با هم فرقی نخواهند کرد ؟...؟؟؟ ...ولی با همه این حرفها من یه حرف بیشتر ندارم و اون حرف اینه که اگه بعد از مرگ خبری باشه یا نباشه  اونهایی زندگی ابدی ودائمی شون رو به زندگی کوتاه دنیا فروخته اند که بدون ملاحظه اون عالم وبدون در نظر گرفتن اونجا هر کاری که دلشون خواسته انجام داده اند.  اگه بعد از مردن خبری نباشه که هیچ اما اگه خبری باشه چی؟ مگه مدتش  یه روز یا دو روزه یا مگه 60سال تا80-90 ساله که آدم بتونه سختیهاشو تحمل کنه ؟! بابا صحبت بی نهایت زندگییه که تازه بعداز مرگ شروع میشه ... .